W dniu 2 grudnia odbyła się LIga Ministrancka w Piłkę Nożną . Ministranci z naszej Parafii udali się do Parafii NSPJ w Drezdenku , gdzie sprawowana byla Eucharystia. Po niej udali się na Halę Sportową , gdzie odbywały się mecze ministrantów.
W dniu 2 grudnia odbyła się LIga Ministrancka w Piłkę Nożną . Ministranci z naszej Parafii udali się do Parafii NSPJ w Drezdenku , gdzie sprawowana byla Eucharystia. Po niej udali się na Halę Sportową , gdzie odbywały się mecze ministrantów.
Rozpoczęliśmy Adwent - Czas Radosnego Oczekiwania na Przyjście Pana. W kościele , w Gościmiu obchodziliśmy Odpust - Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP , czyli urodziny naszej wspólnoty lokalnej. Podczas Eucharystii modliliśmy się dla żywych o potrzebne łaski , dla zmarłych o nagrodę życia wiecznego. Dzieci z klasy 3 otrzymały książeczki i medaliki , które zostały poświęcone. Po komunii otrzymały także upominki za dobre uczynki , które wykonywały w domu i zapisały je w serduszkach, które przyniosły do kościoła .Przygotowały one również w domach lampiony, które roświetlają drogę na przyjście Pana.
22 listopada w Parafii pw. Przemienia Pańskiego w Drezdenku odbyła się Cecyliada z okazji przypadającego wspomnienia św. Cecyli, która jest muzyki kościelnej. Wśród występujących można było zobaczyć mieszkańców naszej Parafii , którzy angażują się poprzez śpiew w chórach , scholi w naszym dekanacie.
26 listopada w tym roku przypadła Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. W naszej diecezji jest to dzień naszego Seminarium Duchownego w Paradyżu. Jednej z wnęk znajdują się obraz Matki Boskiej Paradyskiej. Podczas dzisiejszych Eucharystii czytany był List Rektora Seminarium , wspieraliśmy seminarium finansowo , modliliśmy się za kleryków , wykładowców , oraz nowe powołania kapłańskie. W kościele , w Gościmiu przygotowano okolicznością dekorację z tej okazji.
List Rektora
Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu
na Niedzielę Chrystusa Króla 26.11.2023 r.
Siostry i Bracia, Drodzy Przyjaciele!
Wiara każdego z nas jest drogą i gdy się nad tym zastanowimy, to możemy przyznać, że nigdy nie idziemy po niej w pojedynkę. Może się do tego przyzwyczailiśmy, może jest to dla nas tak oczywiste, jak nasze poranne wstawanie i rozpoczynanie nowego dnia; jak nasze przychodzenie do kościoła i pewność, że nie będziemy w nim sami. A jednak obecność na Eucharystii uświadamia nam, za każdym razem na nowo, że w tej drodze, którą jest wiara, potrzebujemy wspólnoty, czyli siebie nawzajem. Potrzebujemy tych, którzy kroczyli po niej przed nami. Dzisiaj dzięki nim możemy spojrzeć w lewo, spojrzeć w prawo i pomyśleć: „Boży zamiar względem każdego z nas nie jest samotnością”. A może rozglądając się w naszych kościołach, zauważamy, że kogoś miejsce jest wolne, że czyjaś ławka jest pusta, że za filarem czy w przedsionku nie stoi ktoś, kto miał taki zwyczaj. Nasza wspólnota ma zawsze czyjąś konkretną twarz. Dobrze jest móc słuchać słowa Bożego we wspólnocie, razem z innymi śpiewać, wspólnie wołać „Ojcze nasz”, przekazać sobie znak pokoju, a potem wypowiedzieć „Amen” przyjmując Pana czyniącego nas swoim Ciałem w Eucharystii. Nawet rozpoczynając akt pokutny, na co może nie zwracamy często uwagi, wołamy przecież: „spowiadam się Bogu wszechmogącemu i wam Bracia i Siostry”. To wszystko, żeby jeszcze raz powiedzieć: „Wierzymy zawsze we wspólnocie”.
Tak właśnie możemy odczytać dzisiejsze pierwsze czytanie. Dla Boga wspólnota ma zawsze czyjąś konkretną twarz: „zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał”. Dzisiaj słuchając proroka Ezechiela wracamy do Bożego sposobu patrzenia na nas na drogach wiary. A Pan rozpoznaje kondycję każdego z nas i, jaka by ona nie była, nigdy nie jest powodem do jego nieobecności. Wręcz przeciwnie – każda rozpoznana oznacza zaangażowanie Boga w naszą historię. Dlaczego tak się dzieje? Dlatego, że Bóg każdego z nas postrzega jako dobro, które wyszło z Jego rąk. Dobro może niekiedy zabłąkane, skaleczone, chore, a kiedy indziej tłuste i mocne, ale zawsze jako dobro. Dlatego w opisie sądu ostatecznego z Mateuszowej Ewangelii mówi zarazem do nas i w naszym imieniu: „Byłem głodny, a daliście mi jeść; byłem spragniony, a daliście mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście mnie; byłem nagi, a przyodzialiście mnie; byłem chory, a odwiedziliście mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie”.
Wszelka posługa w Kościele, wszelkie powołanie wpisuje się w ten Boży sposób patrzenia na to, co powołał do istnienia. A to jest królewski sposób patrzenia – królewski, czyli wolny od zawiści, od urazy, od chęci odwetu, od resentymentu, ale także od zniechęcenia czy małoduszności; królewski sposób widzenia wszechświata, czyli taki, który w każdej kondycji zachowuje wolność, by przychodzić w nasze życie bezinteresownie i czynić w nim znaki nadziei.
Wezwanie naszego seminarium „Jezusa Chrystusa Króla wszechświata” sprawia, że ostatnia niedziela roku liturgicznego jest naszym świętem patronalnym. Myślimy więc o naszej wspólnocie seminaryjnej, która dla powołującego Pana ma twarz naszych alumnów, i pytamy się jak rzeczywiście być tymi, którzy posługują, tzn.: jak każdego dnia na nowo rozpoznawać dobro i w odpowiedzi na nie angażować swoje życie? Jesteśmy w stanie czynić tak jak Pan tylko wtedy, gdy widzimy tak jak On. Bóg powołuje, czyli daje rozpoznać nam w nas samych dobro, ale Bóg powołuje, czyli daje także w taki sposób spojrzeć na tych, których nam w naszym powołaniu zadaje i powierza. Modlimy się o to świadomi, że nikt z nas sobie tego dać nie może.
Cieszymy się, że rozpoczynamy już 4 rok pobytu w naszym domu w Gorzowie, który jest początkiem 77 roku istnienia seminarium duchownego w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Cieszymy się, że w tym roku rozpoczęło formację 5 nowych alumnów, co sprawia, że wszystkich przygotowujących się do posługi kapłańskiej w naszej diecezji jest 13 młodych ludzi. Jednak słysząc o 13 alumnach, dobrze byśmy jako małżonkowie, osoby samotne, osoby konsekrowane, a może ci, którzy noszą w sobie pytanie o swoje powołanie, zapytali się, czy mam w sobie zdolność patrzenia w Boży sposób na moją konkretną wspólnotę – na moją parafię? Czy rozpoznaję ją jako dobro złożone w konkretnych osobach, podążających razem ze mną po drogach wiary? Czy jestem gotów, by w niej posługiwać? Dla jednych będą to posługi, udzielane przez biskupa: lektorat, akolitat, może święcenia diakonatu stałego, może bycie szafarzem, precentorką; dla innych zaangażowanie w liturgię, w prowadzenie kancelarii czy śpiewu, grup modlitewnych i charytatywnych… tyle jest możliwości, jeśli tylko rozpoznajemy nasze wspólnoty jako dobro.
Jako członkowie seminaryjnej społeczności wyszliśmy z konkretnych wspólnot i jesteśmy do nich posłani. Właśnie dlatego w każdy czwartek w Eucharystii w szczególny sposób składamy na ołtarzu wszystkich naszych Dobroczyńców, Przyjaciół Paradyża, wszystkich, którzy sprawę powołań noszą w swoich sercach. Chcemy Wam serdecznie podziękować za wsparcie i towarzyszenie naszej seminaryjnej wspólnocie — i duchowo, i materialnie, — abyśmy mogli stawać się pasterzami obecnymi we wspólnotach i dla nich, rozpoznających w nich dobro swego życia.
ks. dr Mariusz Jagielski
Rektor Zielonogórsko-Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu
Rycerstwo Niepokalanej przy parafii konkatedralnej w Zielonej Górze zaprasza do udziału w krucjacie modlitewnej pro-life Adwent dla Życia 2023 - w intencji dzieci nienarodzonych, ich rodziców, rodzin oraz o nawrócenie zwolenników aborcji.
Wystarczy wybrać minimum pół godziny w Adwencie i poświęcić na modlitwę w intencjach krucjaty. Można ofiarować różaniec, koronkę do Miłosierdzia Bożego, lekturę Biblii, adorację Najświętszego Sakramentu lub inną dowolną modlitwę. Ważne jest, aby modlić się przez cały zadeklarowany czas. Zapisów można dokonać przez formularz internetowy, który znajdziemy na stronie parafii konkatedralnej oraz w mediach społecznościowych, pocztą elektroniczną (
W załączeniu przekazuję również materiały do wykorzystania internetowego i nie tylko. Jednocześnie dziękuję wszystkim Patronom Medialnym tego modlitewnego wydarzenia oraz Czcigodnym Księżom za pomoc i zaangażowanie.
ks. Piotr Bortnik wraz ze Wspólnotą Rycerstwa Niepokalanej oraz jej opiekunem ks. Tomaszem Janczewskim